Geleceğin Veri Bilimi: Sentetik DNA! Sentetik DNA Nedir?
Veri, son zamanlarda ne çok duyduğumuz bir kelime. Kişisel veriler, sayısal veriler, bilişsel veriler. İnsanlığın ilk varoluşundan bu yana bizi diğer canlılardan ayıran şeylerden biri ‘bilgiyi kaydetmek ve işlemek oldu. Bunu ilk zamanlarda ilkel olarak yapmış olsak da artık teknoloji denilen bir gerçek var. Ve bizler her gün tonlarca veri üretiyoruz. Peki bu veriler nerede depolanıyor diye sorsam? ‘Telefonlarda veya bilgisayarlarda depolanıyor.’ dediğinizi duyar gibiyim. Yalnızca bu kadar mı, tabii ki değil. Bu içeriğimizde hem bu konuya hem de sentetik DNA nedir? Sorusuna değiniyoruz.
Geleceğin Veri Bilimi: Sentetik DNA
Son birkaç yılda bunun üstüne bir de ‘bulut’ denilen bir yenilik eklendi. ‘Verileriniz buluta yedekleyin.’ Uyarısını fazlaca görür olduk. Bu bulut gerçekten bir bulut mu ve sınırsız bir depolama alanı mı var diye hiç düşündünüz mü? Siz düşünmediyseniz bile sizden önce birileri mutlaka düşündü. Bu bulutlar veri depolama merkezler olarak dünyanın birçok yerinde kilometrelerce alanlara kurulmuş bir şekilde bizim verilerimizi depoluyor ve çok ciddi miktarlarda elektrik harcıyor. Yani hiçte öyle yer kaplamayan, uçsuz bucaksız, maliyetsiz bir şey değil ve tabii ki bir sınırı var. Ve bizler de her gün bu sınırı zorladığımız için alternatif kaynaklar araştırılmaya hatta uygulanmaya çoktan başlandı. İşte burada geleceğin veri bilimi olan DNA ‘yı konuşacağız.
Veri çılgınlığını daha iyi anlatabilmek için bir örnekle başlayalım. Her dakika YouTube’a 500 saatlik video yükleniyor. Ve bu sadece tek bir mecra. Bu çılgınlıkla alakalı daha fazla bilgi için Statista‘ya bakabilirsiniz. Sayısız kanal var bu konuda. Bu ihtiyacı karşılamak içi birileri kolları sıvadı ve yeryüzündeki en verimli depolama aracı olan DNA yı incelemeye başladılar. Neden mi en verimli depolama aracı çünkü çok fazla bilgiyi çok küçük bir hacimda depolayabiliyor.
Şu an dünyadaki bütün veriler DNA ya depolanacak olsaydı sadece 100 grlık bir DNA olurdu. Evet yanlış duymadınız 100 gram. Hal böyle oluncada DNA odak merkezi haline geldi. Bu konudaki ilk çalışmada 1999 yılında 22 karakterden oluşan bir mesajı DNA’yı kodlayıp sonra okunmayı başardılar. Bu çalışamaların ardı arkası kesilmedi tabii. İşin nasılı ise aşağıda.
Bilgisayaradaki tüm dosyaların aslında 1,0 kodlanmış olduğu gibi DNA’da 4 baz çiften olmak üzere kodlama şekli var. Yani aslında bütün özelliklerimiz 4 tane baz çift ile şifreleniyor. Dijital veriyi DNA’ya kodlamak ise DNA’daki bu 4 baz çiftinin bilgisayardaki 1,0 koduyla eşleştirerek mümkün hale geliyor. Bunun için canlılara da gerek yok üstelik. Laboratuarlarda üretilen sentetik DNA’ya bu işlenebilmekte.
Bilim insanları sentetik DNA’ da oluşabilecek olası veri kaybı ihtimalini bile gözetip bunun için gerekli algoritmaları oluşturdular. Teknoloji her geçen gün gelişirken ortak en büyük nokta doğadan ilham alınması olacak gibi duruyor. DNA ‘nın önümüzdeki günlerde daha çok konuşulacağı kesin.
Geleceğin veri bilimi ile ilgili:
- Veri Kurtarma Yazılımları Hakkında Bilgiler ve 13 Uygulama Önerisi!
- Kullanıcı Verilerini En Çok Toplayan Uygulamalar!
- Eski Veri İhlalleri Başınızı Ağrıtabilir! Hala Risk Var, Kendinizi Koruyun!
